Een knallend eind

Het eind van de drie maanden reizen naderde snel. Na onze sprong van ’s werelds hoogste bungeejump kwamen we tot rust aan het strand in Jeffrey’s Bay, waar surfers meestal gebruik maken van de krachtige golven. In Addo Elephant park zagen we niet alleen olifanten, maar ook heel veel andere dieren waaronder buffels. In het hostel in Coffee Bay liepen de paarden en honden vrij rond.

Een nieuw avontuur wachtte ons al snel: we deden een 4-daagse ‘Roof of Africa’-tour door het mooie landje Lesotho. Dit land is volledig omgeven door Zuid-Afrika, heeft ’s werelds hoogste laagste punt, is rijk aan water en de meeste mensen leven op een traditionele manier in de bergen. Onder begeleiding van een gids reden we in een jeep door het land en sliepen bij families. Overal komen kinderen en zelfs oudere mensen naar de auto toe om te vragen naar snoepjes, maar vaak zwaaien zij alleen enthousiast. In de bergen lopen jongens van 11 tot 15 jaar oud als herder tussen kuddes koeien, geiten, schapen, ezels en soms paarden. Zij wonen in de zomer in de bergen en hoeden de kuddes van oudere mensen, waarmee zij hun eigen kapitaal bij elkaar sparen. De dieren die tijdens hun herdersperiode geboren worden, krijgen zij na afloop van de periode geschonken.
De traditionele manier van leven werd ons uitgelegd in de dorpjes, we hielpen met het scheren van schapen (met een grote schaar), we maalden maïs tot meel voor de pap, we zagen de traditionele manier van dansen en bezochten een geneesheer (vrouw). We wandelden door de prachtige natuur langs beekjes en watervallen, zagen dinosaurusafdrukken in de grond, bekeken oude rotstekeningen, bezochten een gevangenis en een bakker. Ook bezochten we het project ‘touching tiny lives’, waarbij kinderen met AIDS, of van wie de ouders AIDS hebben, verzorgd en opgelapt worden. Ze krijgen medicijnen, sterken aan en de familie krijgt goede voorlichting. En natuurlijk mochten we die schattige hummeltjes even vasthouden en met ze spelen, hoewel we er geen foto’s van mochten maken.
Lesotho is rijk aan water, Zuid-Afrika kent droogte. Daarom worden er vier grote dammen aangelegd in Lesotho en wordt het water via de hoofddam naar Zuid-Afrika geleid. Het project is in volle gang, maar de hoofddam, de Katse dam, is al klaar. We bezochten de dam en reden om het gigantische meer heen. We reden zo ver dat we een dorpje bereikten waar ze nooit blanken zien en liepen daar rond. Meteen liepen drie jongens mee, en alle dorpskinderen liepen uit om ons te bekijken. Maar stiekem waren de ouderen ook erg nieuwsgierig. En iedereen wilde op de foto.. Fantastisch!

Na deze minireis reden we door naar Soweto. Dit is het grootste Township van heel Afrika (dus niet alleen van Zuid-Afrika), met bijna 5 miljoen inwoners. We fietsten door een deel van het Township heen en zagen grote tegenstellingen, proefden lokaal bier, lokaal vlees (koeienwang) en zagen de huizen van Nelson Mandela en Desmond Tutu. We bezochten het apartheidsmuseum in Johannesburg en leerden over de geschiedenis. Je gaat je bijna schuldig voelen, want het zijn toch de blanke Zuid-Afrikanen die dit hebben ingevoerd. En die stammen grotendeels van de Nederlanders af.. Nu maar hopen dat de apartheid niet alleen uit de wetgeving verdwijnt, maar ook uit de harten en het verstand van alle inwoners in Zuid-Afrika.

Als laatste bezochten wij Pilanesberg. Dit is een nationaal park waar je met je eigen auto kunt rondrijden. Als je geluk hebt, zie je de Big 5 (leeuw, olifant, neushoorn, luipaard, buffel). Wij hadden de buffel en olifant al gezien. Nu spotten we weer olifanten, maar ook heel veel soorten antilopes waaronder impala’s, sprinkbokkies en blue wildebeesten, zebra’s, giraffes, nijlpaarden en wartogs (‘pumba’ in the lion king).

Daarna was ons geluk voorbij: met een knal raakte een scherpe steen de onderkant van onze auto. Toen wij parkeerden in het centrum van het park, kwam er vloeistof uit de auto. Heel even dachten we dat we een dier aangereden hadden en dat er bloed drupte, maar al snel wisten we dat de transmission fluid volledig uit de auto liep. We reden niet meer verder en wachtten 5 uur op een sleepwagen die niet kwam, kregen de volgende dag een nieuwe auto geleverd en reden daar snel mee naar het vliegveld, waar onze vliegtuigen al stonden te wachten.