Namibia!

Na een tijdje radiostilte hier dan eindelijk een teken van leven!

Bij een wijnproeverij in Paarl spraken we met een vrouw over Namibië. We vertelden haar dat we daar waarschijnlijk kort wilden rondreizen. Zij verklaarde: ‘You haven’t lived if you haven’t been to the Sossusvlei!’. En ja, wij hebben definitely geleefd de afgelopen weken.

Na ons coschap afgerond te hebben, waar niet meer veel nieuws gebeurde, hadden wij nog kort te tijd om te reizen voordat we zullen opsplitsen en samen met zus (Vivian) of vriend (Andrea) te reizen. Wij lieten ons niet afschrikken door hoge temperaturen of lange rijtijden, en togen naar het prachtige Namibië.
Ik neem jullie graag mee..

Het prachtige en lege Namibië verwelkomt je met zijn uitgestrekte natuur. Je kunt urenlang rijden zonder überhaupt een huis te passeren en rijdt door uitgestrekte vlaktes, imposante bergen, weidse steppes, imponerende zandduinen en deprimerende stofvlakten zonder ander uitzicht. Je ziet springbokken, gemsbokken (oryx), kudu’s (we weten het NL woord niet), wilde paarden, struisvogels, pelikanen, flamingo’s, zeehonden, vele soorten vogels, wat zebra’s en een enkele giraffe. Net op tijd bereik je het volgende tankstation. En als je uiteindelijk vol verwachting een enkele stad bereikt, moet je je verwachtingen iets bijstellen en kun je hard zoeken naar het enige terrasje op geciviliseerd terrein..

De Grand Canyon is wereldwijd bekend. Minder bekend is de Fish River Canyon in Zuid-Namibië, die volgens bepaalde berekeningen toch echt de tweede grootste canyon ter wereld is. Deze canyon overziend kijk je neer op gesteente dat ontstaan is toen de aarde half zo oud was als nu. Je gaat erbij zitten en kunt de hele dag blijven kijken, zo indrukwekkend is de canyon. Deze ervaringen kun je ’s avonds uitgebreid overdenken in het buitenzwembad, verwarmd door de warmwaterbron, of in het heerlijk grote bed in het enige beschikbare en zeer luxe hotel.

Nauwelijks bekomen van deze indrukken, staat je een filmset te wachten. De mooiste zandduinen ter wereld, met een dieprode kleur in het ochtendlicht, liggen namelijk in Namibië. Ook hier is geen goedkope overnachtingsmogelijkheid en word je wederom verwend met luxe en een uitzicht vanuit het bed over de Afrikaanse steppe. ’s Ochtends sta je vroeg op en geniet je vanuit een jeep van de opkomende zon boven de rode duinen. De gids graaft een verrassend mooie ‘white lady’ (spin) op uit het zand, en de spin kruipt bijna je broekspijp in. Je beklimt de hoogst bereikbare duin tot halverwege, waar je prachtig uitzicht hebt over verschillende valleien. Daarna ren je naar beneden en geniet van het Picasso-achtige beeld wat je daar kunt vastleggen in de Deadvlei. In de nabijgelegen Sossusvlei zie je het enige plasje water in de verre omtrek. Je krijgt een champagnebrunch voorgeschoteld, waarna je op kilometers afstand door de canyon loopt waardoor het water richting de Sossusvlei stroomt in het regenseizoen. Wederom kun je deze indrukken laten bezinken aan het zwembad van je Lodge.

Na een tijdje Namibië ben je bijna op de terugweg. Dan klapt de rechterachterband opeens en sta je hulpeloos langs de weg. Nauwelijks bekomen van deze ervaring, blijkt drie dagen later de ruit van je dierbare autootje te zijn ingegooid. Gelukkig wordt alles goed geregeld, op het politiebureau na waar je ruim drie uur moet wachten.

Al deze ervaringen rijker, ben je stiekem toch wel blij dat je Namibië weer achter je gaat laten. Het relatieve gebrek aan versproducten (alles moet geïmporteerd worden), de Duitssprekende mensen (koloniale verleden) en de lege hostels (buiten toeristenseizoen) laten je verlangen naar Zuid-Afrika. Na twee dagen rijden in je nieuw ontvangen autootje zie je de Tafelberg aan de horizon oprijzen. Kaapstad voelt als thuiskomen!